Bericht aan mijn ouders

Lieve mama en papa,
ik wil je even iets laten weten.

Het zijn rare tijden.
We zitten de meeste tijd binnen in ons huis, want anderen leggen ons deze grenzen op.
Ze hebben het constant over besmettingen, ziek zijn, maatregelen…
Deze herhalingen zie en hoor ik meerdere keren per dag.

En ja, ik voel wel wat dat met je doet.
Maar je stopt het weg, diep verborgen in al jouw cellen en organen.
Dit doe jij om mij te sparen, om mij te ontzien.
Maar mij hou je niet voor de gek!

In oorsprong verstop je het om het niet te moeten voelen, omdat dit voor jou de beste manier is om ermee om te gaan.
Je voelt boosheid omdat de maatregelen naar jouw gevoel buiten de proporties vallen en je gedrag gestuurd wordt van hogerhand.
Maar tegelijkertijd voel je angst en onzekerheid.
Je weet het niet meer.
En het zijn deze gevoelens die je wil verstoppen voor mij.

Maar lieve mama/papa, dit lukt jou nooit!
Ik ben een kind en ik voel alles wat jij vastzet, onderdrukt of bevriest in jezelf zitten.
Meer nog!
Ik vind jouw geluk vele malen belangrijker dan mijn eigen geluk. En ik voel dat hetgeen jij vastzet, onderdrukt of bevriest ervoor zorgt dat jij geen puur (kinderlijk) geluk voelt.

Ik bezie het als mijn taak om jou dat duidelijk te maken.
Ik kan die bevroren gevoelens vastpakken.
Net zoals je water enkel kan vast nemen als het bevroren is.

Ik ga uitdrukken wat jij onderdrukt.
Ik ga jou je eigen boosheid door die gedragscontrole tonen.
Ik ga die boosheid zodanig uitvergroten zodat jij er niet naast kan kijken.
Net zoals jouw angst.
Ik ga je elke nacht badend in het angstzweet wakker maken, panisch worden van een spinnetje,…
Ik vind wel een manier om je aandacht te krijgen.

Maar lieve mama/papa, ik zou je 1 ding willen vragen.
Zoek in mijn gedrag wat jou hierin raakt, i.p.v. me te beladen met straf, een etiket of schuld.
Want mijn boodschap voor jou is er eentje uit liefde.
Jij voelt je pas gelukkig als je ziet dat ik dat ben.
Maar weet en besef dat dit omgekeerd minstens evenzeer van tel is.
Ik heb jouw geluk als mijn persoonlijke missie gemaakt.
Jou bewust maken van hetgeen jouw geluk blokkeert.
En hiervoor doe ik echt ALLES!!!
Ja, ook boos zijn, mijn gedrag niet onder controle houden, koorts maken, en extreem angstig zijn.

Ik hoop en smeek alleen om begrepen te worden.

Heel veel liefs,

Jouw kind.