Ik voel meer dan jullie volwassenen denken

Wanneer ik ’s morgens mijn ogen open, zie ik mijn mama’s lach.
Ik zie haar lach, maar voel haar zorgen en angst.
Ik zie hoe ze de angst voor mij probeert te verstoppen en haar beste beentje voorzet om zo grappig en zo vrolijk mogelijk te doen.
Maar ik voel meer dan jullie volwassenen denken.
Ik voel dat de angst die mijn mama voelt, ervoor zorgt dat ze niet volledig gelukkig kan zijn. Mijn mama doet elke dag haar uiterste best om mij gelukkig te maken. Maar op mijn beurt haal ook ik alles uit de kast om haar gelukkig te maken. Want ik ben pas gelukkig als zij gelukkig is.

Uit alle macht en op alle manieren ga ik haar angst zichtbaar voor haar maken. Ik ga angst tonen in het donker, ik ga angst tonen bij het afscheid. Ik ga het zodanig uitvergroten, zodat mijn mama er niet meer langs kan kijken. Want als zij begrijpt wat ik met mijn gedrag wil vertellen, kan ze met haar angst aan de slag gaan. En als diezelfde angst haar leven niet meer overheerst, zal ze echt vrij en echt gelukkig kunnen zijn.
Dat is mijn allergrootste wens voor haar.

Dus lieve mama van mij, weet en besef dat je niets kan verstoppen voor mij.
Ik voel meer dan jij weet.
Ik hoop alleen dat jij mijn gedrag begrijpt.
Want als jij het niet begrijpt ga ik jouw angst uit liefde van je overnemen en draag ik die de rest van mijn leven met me mee. Want ik belaad me er nog liever zelf mee. Omdat ik meer van jou houd lieve mama, dan van mezelf.

Dikke knuffel,

Jouw kind