De vakantie is voorbij…

Gedaan met slapen tot zolang jij wil.
Gedaan met buitenspelen tot het donker is.
Op tijd in bad en op tijd naar bed.
Als kind voel je de spanning tot in je tenen.
Je voelt de bezorgdheid van je ouders.

Want wat nu met Corona?
Wat als er straks iemand besmet is?
Wat als de kinderen straks thuis moeten blijven, als de school sluit.
Je ouders liggen er wakker van.
Jij voelt dit en hangt het letterlijk uit.
Om de haverklap kom je uit je bed.
Je wil niet slapen.
Je ouders worden er moedeloos van.
Ze begrijpen niet waarom jij niet wil slapen.
Jij zelf ook niet, maar onbewust toon jij jouw ouders dat ze mogen stoppen met ‘wakker liggen’ en best eens gaan kijken waar hun angst zit.

Vol goede moed en met heel veel goesting stap je in de auto op weg naar school.
Ergens halverwege verandert je gedrag. Je wil niet meer, je huilt en weigert aan de poort om naar binnen te gaan.
Ergens halverwege begon mama te twijfelen of ze er wel goed aan doet om je te brengen. Ze voelde zich schuldig omdat ze niet mee tot aan de klas kon gaan.

En jij lieve schat, jij voelt dit allemaal haarfijn aan.

Je gaat als een volleerde toneelspeler een “rolletje” spelen. Zodanig uitvergroot met de nodige drama.
In de hoop dat je mama zal zien dat haar schuldgevoel haar geluk in de weg zit. Maar mama ziet het niet.
Eenmaal mama weer weg is, stop je vrijwel meteen met je toneelspel. Hup en tranen weg!

Wanneer de bel gaat, voel je al van mijlenver de zenuwachtigheid van je juf aan.
De juf probeert dit te verstoppen. Maar ook zij weet niet dat jij ALLES kan voelen.
Verstoppen heeft geen zin.
Maar wat wil jij graag dat de juf rust zou vinden.
Want jouw liefde voor de juf is zo groots…
Je gaat de juf haar onrust weer tonen.
Zodanig duidelijk dat jouw lieve juf er niet naast kan kijken. Maar de juf wordt er weliswaar heel boos om.
Dit begrijp je niet… Waarom moet jij gaan nadenken op het stoeltje tegen de muur????
Jij deed dit om jouw juf te helpen en toch word jij gestraft…

Kinderen hebben geen probleem. Ze tonen een probleem.

Heb jij dat al door?
Door in de spiegel te kijken zal je ontdekken dat kinderen ons via hun gedrag tonen dat er blokkades in ons systeem zitten die ervoor zorgen dat we niet ten volle leven, dat iets ons geluk in de weg staat.
We mogen hiernaar gaan kijken en aan werken. En dan zal je ervaren hoe gelukkig je zal zijn.
Maar onthoud: In het lastigste gedrag, zitten vaak de mooiste cadeautjes verborgen!