Boos zijn…

“Boos” is voor velen de moeilijkste emotie om alle ruimte te geven, om er gewoon te laten zijn.

Waarom is dit zo?

Als kind hebben we waarschijnlijk dit gevoel nooit ten volle mogen uiten. “Boos zijn” werd veroordeeld/beoordeeld als negatief, als iets slecht, iets wat je niet mag of kan zijn. Er werd gezegd dat er geen reden toe was, het hoorde niet, enz…

Ook ontbrak het aan voorbeelden (ouders/leerkrachten) die hun boosheid op een veilige manier uitten. Heel vaak wordt boosheid boven op een ander gegooid. Er wordt geroepen, gescholden, weggeduwd, geslagen, gestraft…

Als je toevallig het laatste spreekwoordelijke druppeltje bent dat de emmer doet overlopen, ben je de pineut. De volledige emmer (die vol zit van alle opgekropte boosheid waar jij in feite niets mee te maken hebt) wordt op jouw hoofd leeggegoten! Als kind klap je dan dicht. Maar helaas! Nu zit die volledige emmer boosheid wel mee opgesloten in je eigen dichtgeklapte systeem.

Als wij als volwassenen onze eigen boosheid op een “veilige manier” uiten. Op een manier waarop deze emotie kan stromen, zonder er een ander mee te belasten, zal onze emmer de kans niet krijgen om zich te vullen. Onze kinderen krijgen zo ook het voorbeeld dat dit mag, dat dit zo hoort. Net zoals je blij mag zijn, of verdrietig, of bang. Al deze gevoelens worden wel serieus genomen. Maar boos zijn…????

Ga kleuren, op een kussen slaan, met een krant op de grond of muur meppen,… Laat al de boosheid die je voelt er gewoon zijn, laat ze vrij. Zo kunnen ook kinderen dit van ons leren.

Door kinderen op een veilige manier boos te laten zijn, zal de boosheid sneller afnemen en is de kans dat ze er anderen mee belasten drastisch verminderd. Ze gaan de behoefte niet hebben om een ander uit boosheid te slaan, of dingen vernielen,… Geef ook aan boosheid bestaansrecht, liefde, ademruimte, aandacht en warmte want ook deze energie moet stromen.