Ken je dat?

Je ligt ’s nachts wakker van hetgeen anderen over je denken. Je durft jezelf met moeite te tonen. Je past je gedrag aan, aan de mensen om je heen. Bij jouw familie en partner speel je een andere “rol” dan bij je vrienden. Op het werk weer een andere en bij je werkgever nog een andere. Op het einde van de dag kijk je uit naar het moment dat je lekker ontspannen in je zetel kan wegduiken. Dat je jezelf kan terugtrekken in je eigen coconnetje. Om je batterijtjes weer op te laden. Heb je er ooit al eens bij stilgestaan waarom je dit doet?

Als kind ga je ALLES doen voor de liefde. De liefde voor de ander is groter dan de liefde voor jezelf. Je gaat de versie die je toont aan de andere steeds aanpassen aan degene die voor je staat. Want je wil geliefd zijn door de andere. Hierdoor verlies je telkens de liefde voor jezelf, want je stopt je eigen authentieke ik steeds weer weg. Je geeft jezelf geen toestemming om je pure versie te tonen. Als pasgeboren baby zag je reeds dit voorbeeld. Je bent gaan geloven dat dit zo hoort, en je bent dat voorbeeld gaan volgen.

Maar niets is minder waar!

Mochten jouw voorbeelden in alle omstandigheden zichzelf zijn gebleven, dan zou jij dit nu ook kunnen. Dan zou jij je in het gezelschap van anderen, net zo comfortabel voelen als in je coconnetje in de zetel. Door jezelf te ontdoen van alles waarmee jij jezelf hebt aangepast om te voldoen aan de anderen, krijg je weer alle ruimte om jezelf te vullen met alles wat echt van jou is. Hierdoor ben je in vol-ledige eigenliefde en zal je steeds en bij iedereen je eigen pure versie kunnen zijn. Jouw cocon heb je dan niet meer nodig. Je zal jezelf overal behaaglijk voelen. Zalig toch!